AHŞAP BOYAMA SAPKINLIĞI

İyi pazarlar Sevgili arkadaşlar. Yazın mutfak boyama maceramdan sonra bir daha uzun bir süre boya falan yapmam demiştim. Büyük konuşmuşum. Ahşap boyama bende  bir saplantı haline geldi ki anlatamam.
Aşağıda görmüş olduğunuz zigon, taaaaaaa benim gençliğimden kalmadır. 3 parça idi bir parçasının artık ömrü vefa etmedi. Anacığımdan aldım. Seni baştan yaratıcam dedim ve Sevgili Nowacraft'ında değimiyle estetik ameliyat uyguladım.

Aşağıda ameliyat öncesi ve sonrası yukarıda ise makyaj yapılmış halini görüyorsunuz.. Bu hale kolay gelmediler tabi. Önce aslan oğlum ve onun aslan arkadaşı birer zımpara alıp her tarafını zımparaladılar. Sonra ben nemli bezle tozunu aldıktan sonra iki kat boyadım. İyice kuruduktan sonra sprey vernik uyguladım. Vernik de 2 kat.

Sonra minnak obje boyama eğilimi başladı bende. Eminönüne gittim. Tahtakalede Sabuncuhan içinde çeşit çeşit objeler var. İstanbulda olanlar için gidin bir bakın derim. Bu minik kuşları, yukarıdaki küçük kasayı, minik evi, içindeki kuşları hep oradan aldım. Hepsi ham boyanmamış şekilde satılıyor. Minik objeleri su bazlı akrilik boya ile iki kat boyayıp vernikledim. Sonra minik evimin arka duvarına peçete ile dekupaj yaptım. Sandığın üzerinde görünen çiçeklerde peçete ile dekupaj oldu. Evimin önünde sarkan kalpleride ben ördüm.

Bu orta sehpamda bildiğiniz kahverengi bir sehpaydı, üstü vernikli, ama artık seni görmekten bıktım dediğim bir sehpaydı. Boyutları benim salonuma çok uygun olan ve şekil itibarıyle çok hoşuma giden bu emektarıda ameliyat masasına yatırdım. Buncağızda aynı işlemlerden geçti ve gencecik bir görünüme sahip oldu. Bazen diyorum kendimide zımparalsam, boyasam, 2-3 kat vernik atsam bi 10 yaş gençleşirmiyim acaba? :))))

Aşağıdaki ayaklı tepsiyi de Sabuncuhan da buldum. 1 tane kalmıştı,  nasıl kaptığımı bilemedim. Çünkü aramadığım yer kalmadı, yok. Hep kalpli, yuvarlak modeller var bu dikdörtgen model yok. Diğer adı da simitçi tablası olan bu güzelliğide el attım. Yüzü gözü parladı.

Artık iyice abartmaya başlamıştım. Bir elimde fırça, bir elimde boya kovası, sağa sola saldırır hale gelmiştim. Gözüm etrafta dört dönüyordu. Ne bulursam boyamak verniklemek istiyordum. En sonunda bir gün pazardan dönerken bir köşeye atılmış bu meyve sandığını buldum. Dedim "Sen ne güzel benim Burda dergilerimin yeni yuvası olursun. Elimdeki yükleride içine doldurup eve geldim. Sildim zımparaladım, boyadım, vernikledim. İşte sonuç, her zaman elimin altında olması gereken burda dergilerime yeni bir yer olmuşken salonuma da dekoratif bir parça olmuş oldu. Belki ilerde üstüne çiçek, böcek birşeyler çiziktiriririm. Haa birde altına, 4 köşesine tekerlek monte edilecek. 

Artık boyanacak bir şey kalmadı derken, zavallı kocacımda tamda kurtulduk artık derken, bu sefer de çerçevelerime taktım kafayı. Tabiki onlarıda boyadım. E çerçevelerin içi boş kalacak değidi ya. Yeni tutkum etemin panolar. Baykuşlu, çiçekli, melekli, kuşlu, kar kristalli, yoncalı bir sürü işledim. Bir sonraki yayınım yaptığım etaminler  ve boyadığım çerçevelerim olacak. Bu işlerin arasına da, keçeyle süslediğim bir banyo perdesini, rengarenk kırlentleri sıkıştırdığımı da ilave edeyim. Normal değilim ben...

Mutlu Pazarlar.